De hondeneters
Schrijven opdracht 5.5
De hondeneters door Marita de Sterck
+/- 75 minuten
‘Nest is weg, Django is weg en zat van thuis.’ Victor had het niet bepaald makkelijk eind 1917. Daarbij kwam ook nog zijn vallende ziekte die hem niet bepaald meehielp.
Het boek
Victor word tijdens de jaarwisseling van 1917 op 1918 achttien. Dit is voor hem een mijlpaal sinds hij dan volwassen wordt. Maar Victor wordt al jaren behandelt als een kind van acht. Zijn ouders zijn overbezorgd over hem omdat hij ‘de vallende ziekte’ heeft; ook wel bekend als epilepsie. Victor heeft al jaren een hond genaamd Django. Django is Victor ’s beste en enige vriend. Zijn broer Nest en een vriend van hem waren zijn enige andere vrienden. Alleen zij moeten vechten aan het front.
Als goed tien dagen voor de jaarwisseling er hondenvangers in zijn woonplaats(Mechelen) komen verandert alles. Zijn hond Django wordt door de hondenvangers met een list gevangen. Echter omdat Victor niet zonder zijn kan trekt hij zonder toestemming de omgeving in van Mechelen. Enkel gewapend met: een zakmes, wat geld en de brieven van Nest. Tijdens deze reis verandert Victor van een kind in een man.
Mijn mening
De hondeneters is geweldig boek, dit door verschijnende redenen. Echter zijn er een paar dingen die het tegenhouden om een legendarisch boek te worden. Ik zal beginnen met de dingen waar ik me aan gestoord heb.
Ten eerste het oud Belgische taalgebruik. Dit is geen grote irritatie factor maar het is er toch één. Vooral in het begin van het boek is dit erg wennen, misschien een beetje te erg. Na ongeveer zes hoofdstukken lees je erover heen maar het blijft iets dat in de leesbeleving irritant blijft. Ten tweede de lengte van het boek. Het verhaal had van mij nog wel 100 pagina’s langer gemogen. De opbouw is geweldig qua verhaal en lengte. Maar alles wat na de climax komt voelt een beetje kortaf. Het is wel een bevredigend einde maar het voelt toch of er wat mist. Alles in mij schreeuwt dan ook om een 2e deel. Als laatste kritische noot had het onderwerp van mij iets zwaarder gemogen. Dit is meer gemist potentieel dan echt een irritatie. Maar een hond die gevangen wordt een meegenomen komt niet zo zwaar aan als bijvoorbeeld een menselijke vriend van Victor. Met een persoon als vermiste had het boek iets meer diepgang kunnen hebben. Dat zou het boek echt een legendarische status hebben gegeven.
Maar waarom is het boek dan geweldig? Dit komt naar mijn idee vooral omdat het boek enorm herkenbaar is. Je kunt je relateren aan Victor ’s beslissingen. Je herkent je in Victor. Bijvoorbeeld als hij voor het eerst een meisje leuk vind onderweg. En wanneer hij erachter komt dat ze verschrikkelijke dingen doet waar hij zelf de gevolgen van gezien heeft. Of wanneer Victor weer thuis komt en zijn reactie op zijn vader en hoe zijn opinie over de oorlog sterk verandert is. Het verhaal roept ook veel emoties op voor het feit dat het een jeugdboek is. Tegen het einde van het boek komt een grote realisatie van Victor. Een realisatie die zo beschreven wordt dat jij als lezer echt over dingen gaat nadenken.
Conclusie
De hondeneters is een geweldig geschreven boek dat zichzelf tegenhoud door zijn lengte en redelijk gesloten einde. Het hele boek smeekt om een vervolg alleen de vraag is of die door het einde ooit zal komen. Er is gemist potentieel maar dat zou eigenlijk niet moeten uitmaken. De Sterck heeft de materie van hoe sleep je iemand mee in een verhaal goed begrepen. Het enige wat ik nog concluderen kan is dat ik wil dat dit verhaal verder gaat en dat ik over een paar jaar hopelijk mag genieten van een vervolg.
Leon Kok
20 oktober 2016
Schrijven opdracht 5.5
De hondeneters door Marita de Sterck
+/- 75 minuten
‘Nest is weg, Django is weg en zat van thuis.’ Victor had het niet bepaald makkelijk eind 1917. Daarbij kwam ook nog zijn vallende ziekte die hem niet bepaald meehielp.
Het boek
Victor word tijdens de jaarwisseling van 1917 op 1918 achttien. Dit is voor hem een mijlpaal sinds hij dan volwassen wordt. Maar Victor wordt al jaren behandelt als een kind van acht. Zijn ouders zijn overbezorgd over hem omdat hij ‘de vallende ziekte’ heeft; ook wel bekend als epilepsie. Victor heeft al jaren een hond genaamd Django. Django is Victor ’s beste en enige vriend. Zijn broer Nest en een vriend van hem waren zijn enige andere vrienden. Alleen zij moeten vechten aan het front.
Als goed tien dagen voor de jaarwisseling er hondenvangers in zijn woonplaats(Mechelen) komen verandert alles. Zijn hond Django wordt door de hondenvangers met een list gevangen. Echter omdat Victor niet zonder zijn kan trekt hij zonder toestemming de omgeving in van Mechelen. Enkel gewapend met: een zakmes, wat geld en de brieven van Nest. Tijdens deze reis verandert Victor van een kind in een man.
Mijn mening
De hondeneters is geweldig boek, dit door verschijnende redenen. Echter zijn er een paar dingen die het tegenhouden om een legendarisch boek te worden. Ik zal beginnen met de dingen waar ik me aan gestoord heb.
Ten eerste het oud Belgische taalgebruik. Dit is geen grote irritatie factor maar het is er toch één. Vooral in het begin van het boek is dit erg wennen, misschien een beetje te erg. Na ongeveer zes hoofdstukken lees je erover heen maar het blijft iets dat in de leesbeleving irritant blijft. Ten tweede de lengte van het boek. Het verhaal had van mij nog wel 100 pagina’s langer gemogen. De opbouw is geweldig qua verhaal en lengte. Maar alles wat na de climax komt voelt een beetje kortaf. Het is wel een bevredigend einde maar het voelt toch of er wat mist. Alles in mij schreeuwt dan ook om een 2e deel. Als laatste kritische noot had het onderwerp van mij iets zwaarder gemogen. Dit is meer gemist potentieel dan echt een irritatie. Maar een hond die gevangen wordt een meegenomen komt niet zo zwaar aan als bijvoorbeeld een menselijke vriend van Victor. Met een persoon als vermiste had het boek iets meer diepgang kunnen hebben. Dat zou het boek echt een legendarische status hebben gegeven.
Maar waarom is het boek dan geweldig? Dit komt naar mijn idee vooral omdat het boek enorm herkenbaar is. Je kunt je relateren aan Victor ’s beslissingen. Je herkent je in Victor. Bijvoorbeeld als hij voor het eerst een meisje leuk vind onderweg. En wanneer hij erachter komt dat ze verschrikkelijke dingen doet waar hij zelf de gevolgen van gezien heeft. Of wanneer Victor weer thuis komt en zijn reactie op zijn vader en hoe zijn opinie over de oorlog sterk verandert is. Het verhaal roept ook veel emoties op voor het feit dat het een jeugdboek is. Tegen het einde van het boek komt een grote realisatie van Victor. Een realisatie die zo beschreven wordt dat jij als lezer echt over dingen gaat nadenken.
Conclusie
De hondeneters is een geweldig geschreven boek dat zichzelf tegenhoud door zijn lengte en redelijk gesloten einde. Het hele boek smeekt om een vervolg alleen de vraag is of die door het einde ooit zal komen. Er is gemist potentieel maar dat zou eigenlijk niet moeten uitmaken. De Sterck heeft de materie van hoe sleep je iemand mee in een verhaal goed begrepen. Het enige wat ik nog concluderen kan is dat ik wil dat dit verhaal verder gaat en dat ik over een paar jaar hopelijk mag genieten van een vervolg.
Leon Kok
20 oktober 2016