Een mens is genoeg
Schrijfopdracht 4.3+4.4
Een mens is genoeg door Els Beerten
+/- 60 minuten
De tijd in een mens is genoeg
In het boek een mens is genoeg lees je vanuit twee mensen. Deze vertellen beiden vanuit het ik-perspectief. Het boek is in 3 delen opgedeeld. In het eerste deel is Juliet aan het woord in het tweede Wilfried.
In het eerste deel springen we heen en weer tussen gebeurtenissen in Juliet haar jeugd. Ze verteld over haar jeugd vanaf haar geboorte tot ongeveer haar 23e. In dit deel heeft Juliet veel flashbacks naar vroeger en zitten er soms grote gaten tussen gebeurtenissen. Het ene moment worden hele hoofdstukken gevuld met één dag en het andere moment zitten er maanden en soms zelf jaren tussen verschillende gebeurtenissen.
In het tweede deel verteld Wilfried wat over zijn tijd als wielrenner en verteld hij over zijn leven nu. Wilfried verteld bijvoorbeeld aan de broer van Juliet over zijn tijd als wielrenner. Deze periode in dit deel beslaat ongeveer van Wilfried zijn 25e levensjaar tot ongeveer zijn 32e. Wilfried legt in dit deel ook uit hoe graag hij Juliet ziet en met haar wilt trouwen. Dit is een belangrijk punt voor in het 3e deel.
In het 3e deel zijn zowel Wilfried als Juliet om het hoofdstuk aan het woord. In dit deel is er geen sprake meer van een tijdsprongen. Het beslaat ongeveer een periode van één jaar. Dit is erg kort vanwege de grote hoeveelheid gebeurtenissen die in deze periode gebeuren. Het verhaal komt wel tot een echt open einde in dit deel.
Dit boek is een ware tijdversnelling. Het verhaal beslaat in totaal ongeveer 35 levensjaren en is in theorie in één dag te lezen. Ik heb met ’s avonds elke dag 1 uur lezen over dit verhaal iets meer dan 2 weken gedaan. Het verhaal wordt discontinu verteld, er zijn veel stukken weggelaten in deze lange jaren. Ook is het verhaal achronologisch. Dit is vooral duidelijk omdat in elk deel minimaal één flashback zit.
Al met al is de tijd in dit boek echt in een verhaal vorm. De drie delen die het boek kenmerken kunnen afzonderlijk als verhaal gelezen worden. De tijd ondersteund in dit boek de verhaallijn wel maar zorgt er ook voor dat er geen duidelijke boodschap in dit boek zit.
Het einde van een mens is genoeg
Om te beginnen eindigt een mens is genoeg in een open einde. Het eindigt niet in een iedereen leefde nog lang en gelukkig, maar het einde suggereert dit wel. De vraag of Juliet en Wilfried echt een stel worden, lijkt een duidelijke ja, maar het verhaal laat zien met voorbeelden uit het verleden dat zo weer anders kan worden. Naar mijn idee heeft de schrijfster met het open einde een verhaal gecreëerd dat je mag eindigen zoals je zelf wilt of omdat ze nog een vervolg wilt schrijven. Dat laatste lijkt me sterk sinds met deze verhalen in dit boek zelf ze makkelijk een hele trilogie of serie had kunnen vullen. Ik denk zelf persoonlijk dat het verhaal goed was geëindigd. Op voorwaarde dat de hoofdpersonen elkaar zouden behandelen met veel liefde. Dit omdat je aan het eind vooral merk dat Wilfried zijn levensenergie niet meer was zoals vroeger en Juliet haar mentale gesteldheid ook nog maar net voldoende is om het gesprek aan te kunnen gaan.
Al met al zullen beide personen naar mijn mening wel goed terechtkomen naar mijn mening. Beiden hebben enorme stappen gezet, Juliet en Wilfried, en zitten nog steeds in die stijgende lijn. Of het echt zo zal zijn zullen we waarschijnlijk nooit van de schrijfster te weten komen sinds een vervolg erg onlogisch zou zijn.
Schrijfopdracht 4.3+4.4
Een mens is genoeg door Els Beerten
+/- 60 minuten
De tijd in een mens is genoeg
In het boek een mens is genoeg lees je vanuit twee mensen. Deze vertellen beiden vanuit het ik-perspectief. Het boek is in 3 delen opgedeeld. In het eerste deel is Juliet aan het woord in het tweede Wilfried.
In het eerste deel springen we heen en weer tussen gebeurtenissen in Juliet haar jeugd. Ze verteld over haar jeugd vanaf haar geboorte tot ongeveer haar 23e. In dit deel heeft Juliet veel flashbacks naar vroeger en zitten er soms grote gaten tussen gebeurtenissen. Het ene moment worden hele hoofdstukken gevuld met één dag en het andere moment zitten er maanden en soms zelf jaren tussen verschillende gebeurtenissen.
In het tweede deel verteld Wilfried wat over zijn tijd als wielrenner en verteld hij over zijn leven nu. Wilfried verteld bijvoorbeeld aan de broer van Juliet over zijn tijd als wielrenner. Deze periode in dit deel beslaat ongeveer van Wilfried zijn 25e levensjaar tot ongeveer zijn 32e. Wilfried legt in dit deel ook uit hoe graag hij Juliet ziet en met haar wilt trouwen. Dit is een belangrijk punt voor in het 3e deel.
In het 3e deel zijn zowel Wilfried als Juliet om het hoofdstuk aan het woord. In dit deel is er geen sprake meer van een tijdsprongen. Het beslaat ongeveer een periode van één jaar. Dit is erg kort vanwege de grote hoeveelheid gebeurtenissen die in deze periode gebeuren. Het verhaal komt wel tot een echt open einde in dit deel.
Dit boek is een ware tijdversnelling. Het verhaal beslaat in totaal ongeveer 35 levensjaren en is in theorie in één dag te lezen. Ik heb met ’s avonds elke dag 1 uur lezen over dit verhaal iets meer dan 2 weken gedaan. Het verhaal wordt discontinu verteld, er zijn veel stukken weggelaten in deze lange jaren. Ook is het verhaal achronologisch. Dit is vooral duidelijk omdat in elk deel minimaal één flashback zit.
Al met al is de tijd in dit boek echt in een verhaal vorm. De drie delen die het boek kenmerken kunnen afzonderlijk als verhaal gelezen worden. De tijd ondersteund in dit boek de verhaallijn wel maar zorgt er ook voor dat er geen duidelijke boodschap in dit boek zit.
Het einde van een mens is genoeg
Om te beginnen eindigt een mens is genoeg in een open einde. Het eindigt niet in een iedereen leefde nog lang en gelukkig, maar het einde suggereert dit wel. De vraag of Juliet en Wilfried echt een stel worden, lijkt een duidelijke ja, maar het verhaal laat zien met voorbeelden uit het verleden dat zo weer anders kan worden. Naar mijn idee heeft de schrijfster met het open einde een verhaal gecreëerd dat je mag eindigen zoals je zelf wilt of omdat ze nog een vervolg wilt schrijven. Dat laatste lijkt me sterk sinds met deze verhalen in dit boek zelf ze makkelijk een hele trilogie of serie had kunnen vullen. Ik denk zelf persoonlijk dat het verhaal goed was geëindigd. Op voorwaarde dat de hoofdpersonen elkaar zouden behandelen met veel liefde. Dit omdat je aan het eind vooral merk dat Wilfried zijn levensenergie niet meer was zoals vroeger en Juliet haar mentale gesteldheid ook nog maar net voldoende is om het gesprek aan te kunnen gaan.
Al met al zullen beide personen naar mijn mening wel goed terechtkomen naar mijn mening. Beiden hebben enorme stappen gezet, Juliet en Wilfried, en zitten nog steeds in die stijgende lijn. Of het echt zo zal zijn zullen we waarschijnlijk nooit van de schrijfster te weten komen sinds een vervolg erg onlogisch zou zijn.