Dit gedicht is van een auteur die ik eerlijk gezegd vergeten ben. Hij stond in een dichtbundel in de mediatheek alleen ik ben eerlijk waar vergeten op te schrijven wie de auteur is.
Het gedicht zelf heet allemansvriend in niemandsland. Het is een zeer kort gedicht waarin een goede en duidelijke boodschap zit, wat ik zeer kan waarderen. In deze twee regels is een vorm van eindelijk te zien, verder is er op de stijl weinig aan te merken. Het gedicht beschrijft kort maar krachtig hoe het is om allemansvriend te zijn, oftewel hoe het is om neutraal te zijn. Een allemansvriend kent namelijk geen vijanden doordat hij geen kant kiest, maar ook geen vrienden doordat hij geen kanten kiest. Mensen die dit meemaken hebben vaak het gevoel wel vrienden en bekenden te hebben maar geen mensen die echt om ze geven. De dichter laat ook zien dat deze mensen, of in ieder geval hijzelf, erkennen dat het bij hun hoort. Het nergens echt bij horen is gewoon deel van hun leven en daar zullen ze mee moeten leren leven. De uiteindelijk gekozen gedichten heb ik vooral gekozen op herkenbaarheid en hoeveel het voor mijzelf persoonlijk speelt. Hiermee bedoel ik niet dat ik een incontinente, necrofiele, pedozoöfiele jongen ben wiens carrière op instorten staat zonder vrienden.
Echter herken ik wel veel van deze onderwerpen terug in mijn eigen leven, zowel bij mij als bij anderen. En ergens baart mij het wel zorgen dat niet alleen ik maar veel meer jongeren op deze relatief jonge leeftijd al zoveel zo denken. |
Poëzie 'waarderen'
Dit gedicht van Tim Hofman geeft vanaf zijn titel meteen aan wat voor gedicht het wordt.
Ja gedichten die niet te serieus zijn met een goede portie humor, dat kan ik waarderen. Want ik zal alvast een geheimpje vertellen: poëzie is kunst, en ik snap kunst niet. Vaak als ik diepgaande lange gedichten lees zie ik het als zonde van mijn tijd. Vandaar dat ik de gedichten van Tim Hofman zeer kan 'waarderen'. Maar goed het gedicht groepsverkrachting. Het eerste wat mij opvalt aan dit gedicht is de titel, of beter gezegd de hele zin die in de titel staat. Fransjes misvatting omtrent het het fenomeen, groepsverkrachting, trekt meteen de aandacht vanwege het abstracte. Men verwacht normaal geen verhalen over groepsverkrachting in een dichtbundel. Tim houd de strofes en het gedicht kort waarin hij goed belichaamt dat hij echt geen idee heeft wat hij schrijft of wat een lezer hieruit moet halen, kortom perfect voor de gemiddelde puber. Natuurlijk heeft Tim wel iets van een gedachte bij dit gedicht. En dat zou dan Fransjes onwetendheid zijn met hoe de wereld werkt. Fransje is namelijk nog jong en weet niet precies wat groepsverkrachting is maar zeker wel wat seks is. Kortom Fransje denkt de basis te kennen maar heeft nog een lange weg te gaan op dit gebied. En dat is ongeveer hoe de gemiddelde jongere werkt. Jongeren denken vaak namelijk dat ze alles al weten maar dat is simpelweg niet waar. |
Wederom een gedicht van Tim Hofman die in dezelfde trend blijft als groepsverkrachting namelijk: het dieptreurige verhaal over de incontinente clown die ook nog eens een necrofiele pedozoöfiel was en wiens carriére in het slop aan het raken was.(dus daarom zoveel dronk)
De stijl is wederom het houden van korte strofes en ook heeft Tim hier schijt aan rijmen. Wat mij vooral aansprak aan dit gedicht was één de humor en twee dat ik de boodschap er vrij makkelijk uit kon vissen. Tim beschrijft in dit gedicht eigenlijk de ultieme loser in deze maatschappij. De beschreven man in dit gedicht heeft alle eigenschappen om gelabeld te worden als mislukking, en om dat soort mensen lacht de maatschappij. Dit doen we als maatschappij totdat zo'n persoon tot uiting komt en dat laat zien. Tim beschrijft dit in de vorm van de clown. Normaal lacht iedereen om een clown omdat hij zo dom doet. Dit doen mensen totdat de clown zichzelf echt gaat uitten en hij toch niet zo leuk lijkt. Waar het eigenlijk op neer komt is dat mensen die vaak uitgelachen worden, of ze het nou willen of niet, vaak de meest ongelukkige zijn. En dat komt dan bij dese clown tot uiting door een dode puppy te verkrachten, wat overigens een schoolvoorbeeld is van iets wat alleen een persoon als Tim Hofman zou bedenken. |