De quasi* tegenstrijdigheid rondom vrijheid en censuur
‘Vrijheid, het is slechts een illusie. We zijn net honden die achter een koekje aanrennen; het wordt ons voorgehouden want we bijten toch wel.’
Het vormen van een wereld om je heen, het gebeurt door middel van meningen, ervaringen en keuzes. Het uitkomen voor die meningen, ervaringen en keuzes heet in Nederland de Vrijheid van meningsuiting. Ook wel Artikel 7 van de Nederlandse Grondwet. Je kunt je mening tegenwoordig delen op vele verschillende manieren. Onder andere persvrijheid en vrijheid van religie vallen onder die manieren. En daar gaan wij, correspondenten van de vrijheid, wat dieper op in. De ethische vraag luidt dan ook: ‘Welke vrijheden behartigt de mens?’
Al 50 jaar lang wordt elke dag voor ons bepaalt wat wij doen en laten. Al 50 jaar lang wordt er bepaalt wat onze rechten en plichten zijn. Al 50 jaar zijn wij niet langer meer eigen baas over onze normen en waarden. Elke dag weer opnieuw. Wij hebben kiesrecht en leven in een democratie, dat is wat ze zeggen. En daarbij komt dat wij zogenaamd mogen zeggen wat we willen. Waarom worden er dan altijd nog mensen opgepakt bij demonstraties? Waarom worden mensen die gebruikmaken van hun persvrijheid nog opgepakt wegens het uiten van hun mening? Waarom worden er dan nog dagelijks mensen opgepakt wegens het uitspreken van een mening over geloof dat gedeeld wordt door vele Nederlanders?
En speciaal omdat u op de juiste plek op het internet bent beland, hebben wij de drie belangrijkste vrijheden op een rijtje gezet.
Vrijheid van meningsuiting
We zijn niet altijd bewust van het feit dat we een erg uitzonderlijke vrijheid als kroon boven ons hoofd mogen prijzen, de Vrijheid van meningsuiting. Artikel 7, voor velen één van de belangrijkste toevoegingen aan het bestaan: het kunnen uiten van meningen en gedachten. We kunnen er veel over zeggen, maar we zijn één van de weinige landen waarin de bevolking zich tot wettige eigenaar van een vrijheid kan prijzen. Toch zijn er enkele uitzonderingen op deze wet, namelijk dat een rechter achteraf wel een straf kan opleggen voor het delen van een mening die in strijd is met een andere wet. Er zijn nog 141 andere artikelen in de Grondwet die in strijd zouden kunnen zijn met jouw mening. Voordat de mens een mening uitspreekt moet deze dus eerst nagaan of de mening wel genoeg rekening houdt met andere wetten.
Stel, ik heb zin om met een vlag met daarop een foto van de geliefde Erdogan met een groot rood kruis erdoorheen voor het Turkse consulaat rond te banjeren en de woorden ‘Weg met die achterlijke Turkse haatzaaier!’ of ‘Zo’n smerige rat van een Turk heeft geen recht in Nederland!’ uit te spreken, moet ik dus eerst nagaan of ik hiermee anderen schaad, beledig of discrimineer. Dat doe ik, dat is zeker, ik schaad de reputatie van de heer Erdogan, beledig Turken door te zeggen dat het smerige ratten zijn en bovendien beweer ik dat iemand geen rechten heeft. Dat zijn drie flinke uitspraken die zeker in strijd zijn met anderen wetten. Ik kan worden opgepakt, achter slot en grendel gestopt, er wordt tegen mij verteld dat ik niet nog eens mag demonstreren op een ‘provocerende’ wijze en ik mag gaan. Dat heet ook wel censuur en is verboden in ons land. Ons geliefde censuurverbod en de handhaving daarvan mag wel eens hartelijk herzien worden.
Persvrijheid
Dat geliefde censuurverbod komt ook terug in Artikel 7. We zijn geen Turkije, Noord-Korea of Rusland, waar het censuurverbod niet geldt. Hier in Nederland mogen we schrijven en publiceren wat we willen zonder dat voor de publicatie het werk gescand wordt op eventuele uitingen die negatieve invloed hebben op de burgerlijke kijk tegen de regering etc. In andere landen gebeurt dit dus wel. Stel, je schrijft een kritisch betoog over het afgelopen regeringstermijn waarin je meldt dat het kabinet geitenballen zuigt. In Nederland zou je dit zonder enige problemen kunnen publiceren, als de informatie niet klopt zou je achteraf vervolgd kunnen worden en misschien een boete aan je kont hebben kleven. In een land als Turkije kun je voor de publicatie al achter slot en grendel gestopt worden voor een lange tijd. Dat heet censuur. Je wordt onderdrukt voor het geven van je mening. Zo wordt het beeld van de maatschappij beïnvloed omdat mensen niet daadwerkelijk kunnen zeggen wat men wilt.
Censuur gaat vaak gepaard met een negatieve benadering op belangrijke mensen/groepen in een land. Hierdoor kunnen politici en machthebbers doen wat ze willen zonder dat erkritiek over komt in de media, dit noemen we ook welkartelelite. Het houdt zichzelf in stand. Het probleem zit hem vaak in de oppervlakkige blik die de mens heeft op de media: men gelooft snel in hetgeen wat we lezen. Zonder te kijken naar verdere betrouwbaarheid of waarheid achter teksten geloven mensen al snel wat er staat. Als men eens zou kijken naar de betrouwbaarheid van teksten en uitingen zullen we erachter komen dat nauwelijks de helft waar is van wat we lezen.
Vrijheid van religie
Waar we in Nederland natuurlijk wel op kunnen bouwen is een prachtig mooie andere vrijheid, namelijk de vrijheid om te geloven in hetgeen wat je bevalt. Christen, moslim, jood, boeddhist of humanist, alles mag in het vrije religieparadijs Nederland! Maar, kritiek hebben op geloofsovertuigingen wordt vaak niet zo prettig ontvangen en hier doet de regering heel veel aan. In Nederland is er dus een maatregel tegen ‘onrustzaaiers omtrent geloofsovertuigingen’. Namelijk, ja dan komen we weer terug op censuur: mensen muilkorven. Mensen die kritiek leveren op religieuze gewoonten die in strijd zijn met de wet worden uitgejoeld door de media. Er zijn vandaag de dag nog steeds landen waarin mensen in de straten worden opgehangen omdat ze kritiek hebben op het vastgestelde geloof in een land. Je bent een verrader als je ook maar een ander geloof aanhangt en nog erger: als je hiervoor uitkomt. Het is dan ook niet een verrassing dat men naar Nederland vlucht wegens religieuze problemen en omdat je hier met open armen wordt ontvangen, onafhankelijk van je overtuiging.
Omtrent vrijheid
We kunnen zeggen wat we willen maar Nederland is een prettig land om in te leven, we staan niet voor niets op nummer 6 van de meest gelukkige landen (afgaande op gelijke verdeling van welvaart, sociale verbondenheid, vertrouwen in de samenleving en de overheid, kwaliteit in de zorg en als laatste, vrijheid). Tegen dit laatste moeten we niet te oppervlakkig kijken. Ja, we behartigen alle vrijheden die een mens zich kan wensen, alleen het wordt ons niet altijd in de juiste en vooral eerlijke mate geschonken.
‘Vrijheid is slechts een recept die elke dag een beetje meer of minder smaak krijgt.
Bronvermelding:
- NRC (26 december 2016) Vrije meningsuiting is vooral voor de underdog. Geraadpleegd op 9 februari 2017. https://www.nrc.nl/nieuws/2016/12/27/vrije-meningsuiting-is-niet-bedoeld-om-naar-beneden-te-schoppen-5929803-a1538565
- NRC (28 februari 2017) We kunnen niet meer terug naar vroeger. Geraadpleegd op 28 februari 2017. https://www.nrc.nl/nieuws/2017/02/28/we-kunnen-niet-meer-terug-naar-vroeger-7043354-a1548079
- De Nederlandse Grondwet, Artikel 7: Vrijheid van meningsuiting; censuurverbod. Geraadpleegd op 28 februari 2017. http://www.denederlandsegrondwet.nl/9353000/1/j9vvihlf299q0sr/vgrnbj1z0qzw
- NOS (6 december 2016) De dunne lijn tussen censuur en vrijheid van meningsuiting. Geraadpleegd op 28 februari 2017. http://nos.nl/l/2146864
- Correspondent (januari 2017) Waarom objectieve journalistiek een misleidende en gevaarlijke illusie is.Geraadpleegd op 10 maart 2017. https://decorrespondent.nl/6073/waarom-objectieve-journalistiek-een-misleidende-en-gevaarlijke-illusie-is/1991289810367-5864a68e
- Correspondent (17 maart 2017) Waarom democratieën geen winnaars en verliezers hebben. Geraadpleegd op 27 maart 2017. https://decorrespondent.nl/6422/waarom-democratieen-geen-winnaars-en-verliezers-hebben/2105724215738-8e862ecd
*Quasi = schijn, schijnbare
‘Vrijheid, het is slechts een illusie. We zijn net honden die achter een koekje aanrennen; het wordt ons voorgehouden want we bijten toch wel.’
Het vormen van een wereld om je heen, het gebeurt door middel van meningen, ervaringen en keuzes. Het uitkomen voor die meningen, ervaringen en keuzes heet in Nederland de Vrijheid van meningsuiting. Ook wel Artikel 7 van de Nederlandse Grondwet. Je kunt je mening tegenwoordig delen op vele verschillende manieren. Onder andere persvrijheid en vrijheid van religie vallen onder die manieren. En daar gaan wij, correspondenten van de vrijheid, wat dieper op in. De ethische vraag luidt dan ook: ‘Welke vrijheden behartigt de mens?’
Al 50 jaar lang wordt elke dag voor ons bepaalt wat wij doen en laten. Al 50 jaar lang wordt er bepaalt wat onze rechten en plichten zijn. Al 50 jaar zijn wij niet langer meer eigen baas over onze normen en waarden. Elke dag weer opnieuw. Wij hebben kiesrecht en leven in een democratie, dat is wat ze zeggen. En daarbij komt dat wij zogenaamd mogen zeggen wat we willen. Waarom worden er dan altijd nog mensen opgepakt bij demonstraties? Waarom worden mensen die gebruikmaken van hun persvrijheid nog opgepakt wegens het uiten van hun mening? Waarom worden er dan nog dagelijks mensen opgepakt wegens het uitspreken van een mening over geloof dat gedeeld wordt door vele Nederlanders?
En speciaal omdat u op de juiste plek op het internet bent beland, hebben wij de drie belangrijkste vrijheden op een rijtje gezet.
Vrijheid van meningsuiting
We zijn niet altijd bewust van het feit dat we een erg uitzonderlijke vrijheid als kroon boven ons hoofd mogen prijzen, de Vrijheid van meningsuiting. Artikel 7, voor velen één van de belangrijkste toevoegingen aan het bestaan: het kunnen uiten van meningen en gedachten. We kunnen er veel over zeggen, maar we zijn één van de weinige landen waarin de bevolking zich tot wettige eigenaar van een vrijheid kan prijzen. Toch zijn er enkele uitzonderingen op deze wet, namelijk dat een rechter achteraf wel een straf kan opleggen voor het delen van een mening die in strijd is met een andere wet. Er zijn nog 141 andere artikelen in de Grondwet die in strijd zouden kunnen zijn met jouw mening. Voordat de mens een mening uitspreekt moet deze dus eerst nagaan of de mening wel genoeg rekening houdt met andere wetten.
Stel, ik heb zin om met een vlag met daarop een foto van de geliefde Erdogan met een groot rood kruis erdoorheen voor het Turkse consulaat rond te banjeren en de woorden ‘Weg met die achterlijke Turkse haatzaaier!’ of ‘Zo’n smerige rat van een Turk heeft geen recht in Nederland!’ uit te spreken, moet ik dus eerst nagaan of ik hiermee anderen schaad, beledig of discrimineer. Dat doe ik, dat is zeker, ik schaad de reputatie van de heer Erdogan, beledig Turken door te zeggen dat het smerige ratten zijn en bovendien beweer ik dat iemand geen rechten heeft. Dat zijn drie flinke uitspraken die zeker in strijd zijn met anderen wetten. Ik kan worden opgepakt, achter slot en grendel gestopt, er wordt tegen mij verteld dat ik niet nog eens mag demonstreren op een ‘provocerende’ wijze en ik mag gaan. Dat heet ook wel censuur en is verboden in ons land. Ons geliefde censuurverbod en de handhaving daarvan mag wel eens hartelijk herzien worden.
Persvrijheid
Dat geliefde censuurverbod komt ook terug in Artikel 7. We zijn geen Turkije, Noord-Korea of Rusland, waar het censuurverbod niet geldt. Hier in Nederland mogen we schrijven en publiceren wat we willen zonder dat voor de publicatie het werk gescand wordt op eventuele uitingen die negatieve invloed hebben op de burgerlijke kijk tegen de regering etc. In andere landen gebeurt dit dus wel. Stel, je schrijft een kritisch betoog over het afgelopen regeringstermijn waarin je meldt dat het kabinet geitenballen zuigt. In Nederland zou je dit zonder enige problemen kunnen publiceren, als de informatie niet klopt zou je achteraf vervolgd kunnen worden en misschien een boete aan je kont hebben kleven. In een land als Turkije kun je voor de publicatie al achter slot en grendel gestopt worden voor een lange tijd. Dat heet censuur. Je wordt onderdrukt voor het geven van je mening. Zo wordt het beeld van de maatschappij beïnvloed omdat mensen niet daadwerkelijk kunnen zeggen wat men wilt.
Censuur gaat vaak gepaard met een negatieve benadering op belangrijke mensen/groepen in een land. Hierdoor kunnen politici en machthebbers doen wat ze willen zonder dat erkritiek over komt in de media, dit noemen we ook welkartelelite. Het houdt zichzelf in stand. Het probleem zit hem vaak in de oppervlakkige blik die de mens heeft op de media: men gelooft snel in hetgeen wat we lezen. Zonder te kijken naar verdere betrouwbaarheid of waarheid achter teksten geloven mensen al snel wat er staat. Als men eens zou kijken naar de betrouwbaarheid van teksten en uitingen zullen we erachter komen dat nauwelijks de helft waar is van wat we lezen.
Vrijheid van religie
Waar we in Nederland natuurlijk wel op kunnen bouwen is een prachtig mooie andere vrijheid, namelijk de vrijheid om te geloven in hetgeen wat je bevalt. Christen, moslim, jood, boeddhist of humanist, alles mag in het vrije religieparadijs Nederland! Maar, kritiek hebben op geloofsovertuigingen wordt vaak niet zo prettig ontvangen en hier doet de regering heel veel aan. In Nederland is er dus een maatregel tegen ‘onrustzaaiers omtrent geloofsovertuigingen’. Namelijk, ja dan komen we weer terug op censuur: mensen muilkorven. Mensen die kritiek leveren op religieuze gewoonten die in strijd zijn met de wet worden uitgejoeld door de media. Er zijn vandaag de dag nog steeds landen waarin mensen in de straten worden opgehangen omdat ze kritiek hebben op het vastgestelde geloof in een land. Je bent een verrader als je ook maar een ander geloof aanhangt en nog erger: als je hiervoor uitkomt. Het is dan ook niet een verrassing dat men naar Nederland vlucht wegens religieuze problemen en omdat je hier met open armen wordt ontvangen, onafhankelijk van je overtuiging.
Omtrent vrijheid
We kunnen zeggen wat we willen maar Nederland is een prettig land om in te leven, we staan niet voor niets op nummer 6 van de meest gelukkige landen (afgaande op gelijke verdeling van welvaart, sociale verbondenheid, vertrouwen in de samenleving en de overheid, kwaliteit in de zorg en als laatste, vrijheid). Tegen dit laatste moeten we niet te oppervlakkig kijken. Ja, we behartigen alle vrijheden die een mens zich kan wensen, alleen het wordt ons niet altijd in de juiste en vooral eerlijke mate geschonken.
‘Vrijheid is slechts een recept die elke dag een beetje meer of minder smaak krijgt.
Bronvermelding:
- NRC (26 december 2016) Vrije meningsuiting is vooral voor de underdog. Geraadpleegd op 9 februari 2017. https://www.nrc.nl/nieuws/2016/12/27/vrije-meningsuiting-is-niet-bedoeld-om-naar-beneden-te-schoppen-5929803-a1538565
- NRC (28 februari 2017) We kunnen niet meer terug naar vroeger. Geraadpleegd op 28 februari 2017. https://www.nrc.nl/nieuws/2017/02/28/we-kunnen-niet-meer-terug-naar-vroeger-7043354-a1548079
- De Nederlandse Grondwet, Artikel 7: Vrijheid van meningsuiting; censuurverbod. Geraadpleegd op 28 februari 2017. http://www.denederlandsegrondwet.nl/9353000/1/j9vvihlf299q0sr/vgrnbj1z0qzw
- NOS (6 december 2016) De dunne lijn tussen censuur en vrijheid van meningsuiting. Geraadpleegd op 28 februari 2017. http://nos.nl/l/2146864
- Correspondent (januari 2017) Waarom objectieve journalistiek een misleidende en gevaarlijke illusie is.Geraadpleegd op 10 maart 2017. https://decorrespondent.nl/6073/waarom-objectieve-journalistiek-een-misleidende-en-gevaarlijke-illusie-is/1991289810367-5864a68e
- Correspondent (17 maart 2017) Waarom democratieën geen winnaars en verliezers hebben. Geraadpleegd op 27 maart 2017. https://decorrespondent.nl/6422/waarom-democratieen-geen-winnaars-en-verliezers-hebben/2105724215738-8e862ecd
*Quasi = schijn, schijnbare
! Alle auteursrechten voor het bovenste stuk behoren toe aan Nesta Sikkema!